സോവിയറ്റ് യൂണിയനിലെ ഏകാധിപത്യവും തകർന്ന കമ്മ്യൂണിസവും കഥകൾ

By ജോസഫ് പടന്നമാക്കൽ

1917-ൽ ബോൾഷേവിക്കുകൾ സാർ ചക്രവർത്തി ഭരണം പിഴുതു കളഞ്ഞുകൊണ്ട് റഷ്യാ മഹാ സാമ്രാജ്യമായിരുന്ന നാടിനെ സോവിയറ്റ് സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിപബ്ലിക്ക്‌ സ്റ്റേറ്റാക്കി മാറ്റി. വിപ്ലവ കൊടുങ്കാറ്റിൽ ഉയർന്നു വന്ന നേതാവായിരുന്ന വ്ലാഡിമിർ ലെനിൻ രാജ്യത്തിലെ ആദ്യത്തെ ഭരണാധികാരിയുമായി. അവസാനത്തെ ഭരണാധികാരി മൈക്കിൾ ഗോർബചോവും. ബോൾ ഷേവിക്ക് വിപ്ലവകാലത്ത് ജനാധിപത്യത്തിൽ അധിഷ്ടിതമായ ഒരു രാജ്യമായിട്ടായിരുന്നു സോവിയറ്റ് യൂണിയനെ വിഭാവന ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കിലും സാർ ചക്രവർത്തി ഭരണത്തിൽ നിന്നും വിത്യാസമില്ലാതെ ഏകാധിപത്യ ഭരണമായിരുന്നു അവിടെ എക്കാലവും നിലവിലുണ്ടായിരുന്നത്. ചരിത്രത്തിലെന്നും ഏക പാർട്ടിയാണ് അവിടെ ഭരിച്ചത്. രാജാവിനോടുള്ളതുപോലെ ജനങ്ങൾക്ക് ഭരിച്ചിരുന്ന സർക്കാരുകളോട് കൂറുണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് സോവിയറ്റ് നാടിലെ ഓരോ ഏകാധിപതി ഭരണാധികാരിയും ചിന്തിച്ചിരുന്നു. ക്രൂരനും ഏകാധിപതിയുമായ സ്റ്റലിൻ ഭരിച്ചിരുന്ന കാലത്ത് സാമ്പത്തികവും ഭരണവും വ്യവസായവും കൂട്ടു കൃഷിയും പരിപൂർണ്ണമായും സർക്കാർ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു. സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ചിന്താഗതികൾ പൗരജനങ്ങൾക്ക് നിഷേധിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഏകാധിപത്യ പ്രവണത ഓരോ ഭരണാധികാരിയും പുലർത്തിയിരുന്നു. സ്റ്റലിന്റെ നയങ്ങൾക്കെതിരെ ആരെങ്കിലും ശബ്ദിക്കുകയൊ പ്രവർത്തിക്കുകയോ ചെയ്‌താൽ അവരെ അറസ്റ്റു ചെയ്യുകയോ വധിക്കുകയോ ചെയ്യുമായിരുന്നു. സ്റ്റലിന്റെ മരണശേഷം സോവിയറ്റ് നേതാക്കന്മാർ ആ ഭീകരന്റെ ഭരണത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും എല്ലാ ഭരണകൂടങ്ങളും മാനവരാശിയെ നശിപ്പിക്കുന്ന ആയുധ മത്സരത്തിലായിരുന്നു താത്പര്യം കാണിച്ചിരുന്നത്. കിഴക്കേ യൂറോപ്പിന്റെ അധീനത്വത്തിനു വേണ്ടി അനേക യുദ്ധങ്ങളിലും ഏർപ്പെട്ടിരുന്നു. മറ്റുള്ള രാജ്യങ്ങളുടെ ആഭ്യന്തര കാര്യങ്ങളിലിടപെട്ട് അവിടെ കലാപാന്തരീക്ഷങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നു.

സ്റ്റലിന്റെ പിൻഗാമിയായി 'ജോർജി മലങ്കോവ്' റഷ്യയുടെ ഭരണ കാര്യങ്ങൾ നിർവഹിക്കാൻ എല്ലാ വിധത്തിലും യോഗ്യനായിരുന്നു. സ്റ്റലിന്റെ കാലത്ത് കൌണ്‍സിൽ ഓഫ് മിനിസ്റ്റെഴ്സ് ചെയർമാനായും പാർട്ടിയുടെ സെൻട്രൽ കമ്മിറ്റി സെക്രട്ടറിയായും സ്ഥാനങ്ങൾ വഹിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ സ്റ്റലിനുശേഷം സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ ഭരിച്ച മലങ്കോവിന്റെ ഭരണകാലം അധിക കാലം നീണ്ടു നിന്നില്ല. രണ്ടാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ ജനറൽ സെക്രട്ടറി സ്ഥാനം അദ്ദേഹം സ്വമേധയാ നികിതാ ക്രൂഷ്ചേവിനു നല്കി. ക്രൂഷ്ചേവ് അധികാരം മുഴുവൻ കയ്യടക്കി മലങ്കൊവിനെ സ്ഥാനഭ്രഷ്ടനാക്കിയത് സ്റ്റലിന്റെ കാലത്തിനു ശേഷം നടന്ന വലിയൊരു സംഭവമായിരുന്നു. പ്രതിയോഗികളെ അടിച്ചമർത്തി ക്രൂഷ്ചേവ് തന്റെ ഭരിക്കാനുള്ള അധികാരം ഉറപ്പിച്ചു. ഒരു വർഷത്തിനുളളിൽ തന്നെ സ്റ്റലിന്റെ കാലത്തെ രഹസ്യാന്വേഷണ സംഘ മേധാവി ഭീകരനായ 'ലാവറന്റി ബെറിയായെ' അറസ്റ്റ് ചെയ്ത് വെടി വെച്ചു കൊന്നു. വ്യവസായങ്ങൾക്കും മിലിട്ടറി വികസനത്തിനും ക്രൂഷ്ചേവ് ഭരണം പ്രാധാന്യം നല്കി. അമേരിക്കയുമായി ഒരു ന്യൂക്ലീയർ യുദ്ധം ഉണ്ടാവുംവിധം ന്യൂക്ലിയറായുധങ്ങളുടെ മത്സരമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭരണകാലങ്ങളിൽ പ്രാധാന്യം കല്പ്പിച്ചിരുന്നത്. 1956 ഫെബ്രുവരിയിൽ ഇരുപതാം പാർട്ടി കോണ്‍ഗ്രസ്സിൽ ക്രൂഷ്ചേവ് അവതരിപ്പിച്ച സ്റ്റലിനിസത്തിനെതിരായ പുതിയ തത്ത്വ ചിന്തകൾ പടിഞ്ഞാറൻ രാജ്യങ്ങൾക്ക് വിസ്മയകരമായിരുന്നു.

ക്രൂഷ്ചേവിനെ അധികാരത്തിൽനിന്നും മാറ്റിയത് എന്തിനെന്ന് വ്യക്തമായ ഒരു വിവരണം നല്കുവാൻ പ്രയാസമാണ്. അധികാര വടംവലിയിൽ ക്യൂബൻ മിസൈൽ പ്രശ്നം അതിലൊരു കാരണമെന്നേയുള്ളൂ. ആയുധ മത്സരത്തിൽ ക്രൂഷ്ചേവ് അതിവേഗം സഞ്ചരിക്കുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹപ്രവർത്തകരിൽ ഭയമുണ്ടാക്കിയിരുന്നു. 'ഞാൻ പോവുമ്പോൾ സാമ്രാജ്യ ശക്തികൾ ഇറച്ചിക്കോഴികളെ പ്പോലെ നിങ്ങളുടെ കഴുത്തിൽ കത്തി വെയ്ക്കുന്ന മണിനാദം മുഴങ്ങുമെന്നു' ക്രൂഷ്ചേവ് പറയുമായിരുന്നു. ഒരിയ്ക്കൽ വാർത്താ ലേഖകർ ക്രൂഷ് ചേവിന്റെ മരണ ശേഷം അദ്ദേഹത്തിൻറെ പിൻഗാമി ആരായിരിക്കുമെന്ന ചോദ്യത്തിന് അദ്ദേഹം ഉത്തരം പറഞ്ഞത് ബ്രഷ്നേവെന്നായിരുന്നു. 1964-ൽ ക്രൂഷ്ചേവ് അവധിയിലായിരിക്കവേ ബ്രഷ്നേവിന്റെ നേതൃത്വം അധികാരം കയ്യടക്കി. 'ബ്രഷ്നേവ്' പാർട്ടി സെക്രട്ടറി, 'കോസിജിൻ' കൌണ്‍സിൽ ഓഫ് മിനിസ്റ്റേഴ്സ് ചെയർമാൻ, 'നികോളൈ പോഡ് ഗോർനി' സ്റ്റേറ്റ് ചെയർമാൻ , 'മൈക്കിൽ സുസ്ലോവ്' നയതന്ത്രങ്ങളും പാർട്ടി ആശയങ്ങളും രൂപികരിക്കേണ്ട സെക്രട്ടറി എന്നീ നിലകളിൽ ക്രൂഷ്ചേവ് വഹിച്ചിരുന്ന ചുമതലകൾ പങ്കിട്ടെടുത്തു. പിന്നീട് ബ്രഷ്നേവ് മിലിട്ടറിയുടെ മാർഷൽ പദവി നേടിക്കൊണ്ട് സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ പാർട്ടി നേതാവും സുപ്രധാനമായ തീരമാനങ്ങൾ മുഴുവനുമെടുക്കുന്ന പരമാധികാരിയുമായി അറിയപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭരണകാലം ന്യൂക്ലീയറായുധ മത്സരങ്ങളിലും യുദ്ധങ്ങളിലുമായി ലോകത്ത് അസമാധാനം സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ബ്രഷ്നേവിന്റെ മരണശേഷം 1982 നവംബർ പത്താം തിയതി 'യൂറി അണ്ട്രപ്പോവിനെ' (Yuri Andropov) കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ജനറൽ സെക്രട്ടറിയായി തെരഞ്ഞെടുത്തു. അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭരണം ഹൃസ്വവും സോവിയറ്റ് യൂണിയനെ സംബന്ധിച്ചടത്തോളം കാര്യമായ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കാതെ അപ്രധാനവുമായിരുന്നു. രണ്ടാം ലോക മഹാ യുദ്ധത്തിൽ നാസികൾക്കെതിരെ ഗോറില്ലാ യുദ്ധം നടത്തിക്കൊണ്ട് നേതൃ നിരയിലുണ്ടായിരുന്നു. 1954-ൽ ഹംഗറിയിലെ സോവിയറ്റ് അംബാസ്സിഡറായിരുന്നു. ഹംഗേറിയൻ വിപ്ലവം മുന്നേറിയപ്പോൾ അവിടുത്തെ പ്രധാനമന്ത്രി 'ഇംറേ നാഗിയെ' ചതിയിൽക്കൂടി പിടി കൂടാൻ സഹായിച്ചതും അണ്ട്രപ്പോവായിരുന്നു. നാഗിയെ പിന്നീട് മോസ്ക്കോയിൽ കൊണ്ടുവന്ന് അന്നത്തെ സോവിയറ്റ് നേതൃത്വം വധിക്കുകയാണുണ്ടായത്. 1982- വരെ സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ രഹസ്യാന്വേഷണ സംഘടനയായ കെ.ജി.ബി. യുടെ തലവനായിരുന്നു. അഴിമതി നിവാരണത്തിനും മദ്യനിരോധനത്തിനും അദ്ദേഹം സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ ആഭ്യന്തര രംഗത്ത് പൊരുതി. റേഗന്റെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിരോധം മൂലം അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭരണകാലം അമേരിക്കയുമായി നല്ല ബന്ധത്തിലായിരുന്നില്ല. 1983-ൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻറെ ഒരു പൈലറ്റ് കൊറിയൻ വിമാനം വെടി വെച്ചിട്ടതു മുതൽ അമേരിക്കയുമായി വഷളായ ഒരു ബന്ധമായിരുന്നുണ്ടായിരുന്നത്. അണ്ട്രപ്പോവ് 1984 ഫെബ്രുവരി ഒമ്പതാം തിയതി മരിച്ചു.

അണ്ട്രോപ്പോവിന്റെ മരണശേഷം പിൻഗാമിയായി കോണ്‍സ്റ്റന്റിൻ ചെർനങ്കോയെ (Konstantin Chernenko) സോവിയറ്റ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ജനറൽ സെക്രട്ടറിയായി തെരഞ്ഞെടുത്തു. 1911-ൽ ജനിച്ച ചെർനങ്കോ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ പ്രസിദ്ധനായ ഒരു വ്യക്തിയായിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിൻറെ മാതാപിതാക്കൾ പാവപ്പെട്ട കല്ക്കരി തൊഴിലാളികളായിരുന്നു. ആദ്യകാലങ്ങളിൽ താഴെക്കിടയിലുള്ള ജോലികൾ ചെയ്ത് ജീവിതം തള്ളി നീക്കി. 1931-ൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിൽ ചേർന്നു. പാർട്ടിയുടെ പ്രചരണം നടത്താൻ പ്രത്യേകമായ ഒരു വൈഭവവും വിരുതും അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. 1950-ൽ ബ്രഷ്നേവിനെ പരിചയപ്പെട്ട നാൾ മുതലാണ്‌ അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭാഗ്യം തെളിയുവാൻ തുടങ്ങിയത്. എല്ലാക്കാലവും ബ്രഷ്നേവിന്റെ വലംകൈയായി പ്രവർത്തിച്ചതു കൊണ്ട് ഉന്നതമായ പല സ്ഥാനമാനങ്ങളും നേടാൻ സാധിച്ചു. 1982-ൽ ബ്രഷ്നേവ് മരിച്ചപ്പോൾ ബ്രഷ്നേവിന്റെ ഉറ്റ മിത്രമായ ചെർനങ്കോയായിരുന്നു ജനറൽ സെക്രട്ടറിയാകേണ്ടിയിരുന്നത്.എന്നാൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയനിൽ അന്നു ഭൂരിപക്ഷമുണ്ടായിരുന്ന നവീകരണ ചിന്താഗതിക്കാർ അണ്ട്രോപ്പോവിനു പിന്തുണ നൽകിയതുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന് ജനറൽ സെക്രട്ടറി സ്ഥാനം കരസ്ഥമാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. ബ്രഷ്നേവിന്റെ തീവ്ര ചിന്തകൾ നടപ്പിലാക്കാനാണ് അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചത്. അണ്ട്രോപ്പോവ് കൊണ്ടുവന്ന ചില രാഷ്ട്രീയ സാമ്പത്തിക പരിഷ്ക്കാരങ്ങൾ അദ്ദേഹം തള്ളി കളഞ്ഞു. വിദേശ നയത്തിൽ അമേരിക്കയോട് ശതൃതാ നയമാണ് പുലർത്തിയത്. 1980-ൽ മോസ്ക്കോയിൽ നടന്ന ഒളിമ്പിക്സ് ബോയ്ക്കൊട്ടിനു പകരമെന്നോണം 1984 ലെ ലോസാഞ്ചൽസിൽ നടന്ന സമ്മർ ഗെയിംസിൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ പങ്കെടുത്തില്ല. അനാരോഗ്യവാനായതുകൊണ്ട് ആഭ്യന്തര രംഗത്തും അന്തർ ദേശീയ തലങ്ങളിലും അദ്ദേഹത്തിനു പ്രസിദ്ധനാകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

1985 മാർച്ച് പത്താംതിയതി ചെർനങ്കോ മരിച്ചപ്പോൾ ഗോർബച്ചോവ് സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ ഭരണാധികാരിയായി ചുമതലയേറ്റെടുത്തു.
റഷ്യൻ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ദീർഘ കാലം പ്രവർത്തിച്ച അദ്ദേഹം നടപ്പാക്കിയ പരിഷ്ക്കാരങ്ങൾ റഷ്യയെ ഉത്ഭാദന വ്യവസായിക മേഖലകളിൽ അഭിവൃത്തിപ്പെടുത്തുമെന്ന് വിചാരിച്ചു. രാഷ്ട്രീയത്തിലായാലും രാജ്യകാര്യങ്ങളിലായാലും യുക്തിയ്ക്കനുസരിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ, സ്വതന്ത്രമായ അഭിപ്രായം പറയാൻ ഓരോ പൗരനും അവകാശമുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. ബുദ്ധിജീവികളുടെ പുസ്തകങ്ങൾ നിരോധിക്കൽ, രഹസ്യ പോലീസുകാരുടെ സർവ്വാധികാരം മുതലായ സ്റ്റലിന്റെ കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന അടിച്ചമർത്തലുകളെ അദ്ദേഹം ഇല്ലായ്മ ചെയ്തു. രാഷ്ട്രീയ തടവുകാരെ മോചിപ്പിച്ചു. പത്രങ്ങൾക്ക് ഭരിക്കുന്ന സർക്കാരുകളെ വിമർശിക്കാനുള്ള പൂർണ്ണ സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്തു. സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിൽ വിശ്വക്കാത്തവർക്കും തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ പങ്കെടുക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും അനുവദിച്ചു. സാമ്പത്തിക പരിഷ്കാരങ്ങളിൽ സർക്കാരിന്റെ കുത്തകകൾ അവസാനിപ്പിച്ചു. സ്വകാര്യ മേഖലകളിൽ പണം നിക്ഷേപിച്ചാലെ സാമ്പത്തികമായി രാജ്യം അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുകയുള്ളൂവെന്നും അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. മാന്യമായ വേതനത്തിനായി തൊഴിലാളികൾക്ക് സമരം ചെയ്യാനുള്ള അവകാശങ്ങളും അനുവദിച്ചു. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഈ പരിഷ്ക്കാരങ്ങൾക്ക് ഫലം ലഭിച്ചില്ല. പഴയ സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥിതി ഇല്ലായ്മ ചെയ്ത് പുതിയ വ്യവസ്ഥാപിത സാമ്പത്തിക പുനരുദ്ധാരാണത്തിനായി നീണ്ടകാല കാത്തിരുപ്പും ആവശ്യമായിരുന്നു. അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങൾ ലഭിക്കാൻ മണിക്കൂറോളം കടകളിൽ കാത്തിരുപ്പും അരി, ഗോതമ്പ് വിഭവങ്ങൾക്കുള്ള റേഷനും ഗോർബോചോവ് നയങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനമായിരുന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി ജനങ്ങൾക്ക് സർക്കാരിലുള്ള വിശ്വാസം കുറഞ്ഞു.

ഗോർബചോവ് വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് മറ്റുള്ള രാജ്യങ്ങളോട് പ്രത്യേകിച്ച് യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിനോട് സൗഹാർദത്തിൽ കഴിഞ്ഞാൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ സാമ്പത്തിക നില മെച്ചപ്പെടുമെന്നായിരുന്നു.
ആയുധങ്ങൾ കുന്നുകൂട്ടിയിരിക്കുന്ന സോവിയറ്റു യൂണിയനെ പ്രസിഡന്റ് റേഗൻ ഒരിയ്ക്കൽ തിന്മയുടെ രാജ്യമെന്ന് വിളിച്ചു. ആയുധ മത്സരത്തിൽ നിന്നും വിട്ടു നില്ക്കാൻ ഗോർബച്ചോവ് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തിരുന്നു. 1979 മുതൽ യുദ്ധം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ നിന്നും സോവിയറ്റ് പട്ടാളത്തെ പിൻവലിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിച്ചു. വാർസോ ഉടമ്പടി പ്രകാരം കിഴക്കേ യൂറോപ്പ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ നിലനിർത്തിയിരുന്ന സോവിയറ്റ് പട്ടാളങ്ങളെ ചുരുക്കിക്കൊണ്ട് സമാധാനത്തിന്റെ പാത തുറന്നു. മറ്റുള്ള രാജ്യങ്ങളുടെ ആഭ്യന്തര പ്രശ്നങ്ങളിൽ ഇടപെടില്ലാന്നുള്ള നയവും സ്വീകരിച്ചു. പക്ഷെ ആ നയം സോവിയറ്റ് യൂണിയനു ഏതാനും നാളുകളിൽ മാത്രം നടപ്പാക്കാൻ സാധിച്ചുള്ളൂ. 1989-ൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരല്ലാത്തവർ സ്വതന്ത്രമായ ജനകീയ ഭരണത്തിനായി മുറവിളി കൂട്ടി. അവരുടെ ജനകീയ മുന്നേറ്റം വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു. അതുമൂലം സമാധാനപരമായ യുദ്ധം കിഴക്കേ യൂറോപ്പ് മുഴുവൻ വ്യാപിച്ചിരുന്നു. ആ മാസം നവംബറിൽ ബെർലിൻ വാൾ താഴെ വീണു. ചെക്കോസ്ലോവോക്കിയായിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാരിനെ താഴെയിറക്കി. എങ്കിലും ഡിസംബറിൽ അരാജകത്വം തുടർന്നു. റൊമാനിയായുടെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഏകാധിപതിയായ 'നിക്കോളോ സീസേസ്ച്ചു വിനെയും ഭാര്യയേയും' അധികാരം പിടിച്ചെടുത്ത പട്ടാളം വെടിവെച്ചു കൊന്നു. കിഴക്കേ യൂറോപ്പിൽ നടക്കുന്ന സംഭവ വികാസങ്ങൾ സോവിയറ്റ് യൂണിയനെയും ബാധിച്ചു. റഷ്യൻ സാമ്പത്തിക നില തകർന്നിരുന്നു. സോവിയറ്റ് യൂണിയനിൽനിന്നും ഓരോ രാജ്യങ്ങൾ പിരിയാനും തുടങ്ങി. ലോകത്തിലെ ശക്തി രാഷ്ട്രമായ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ ചരിത്രമായി മാറിക്കൊണ്ട് നിലം പതിക്കുകയും ഭൂപടത്തിന്റെ അതിരുകൾ തിരുത്തുകയും ചെയ്തു.

ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി തൊണ്ണൂറ്റൊന്നിലെ ക്രിസ്തുമസിന്റെ പുലരിനാൾ സോവിയറ്റ് നാടിന്റെ പതാക മോസ്ക്കോയിലെ ക്രംലിനിൽ പാറി പറന്ന അവസാനത്തെ ദിനമായിരുന്നു. അതിന് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കു മുമ്പ് സോവിയറ്റ് റിപ്പബ്ലിക്ക് പ്രവിശ്യായിലുള്ള പതിനൊന്ന് അംഗങ്ങൾ 'അലമാ-അറ്റാ'യിലുള്ള കസ്സാക്ക് പട്ടണത്തിൽ സമ്മേളിച്ചിരുന്നു. അവരൊത്തുകൂടി ' ഇനിമേൽ തങ്ങൾ സോവിയറ്റ് നാടിന്റെ ഭാഗമല്ലെന്നു' ലോകത്തെയറിയിച്ചുകൊണ്ട് ചരിത്രപ്രസിദ്ധമായ ഒരു വിളംബരം ചെയ്തു. അന്നു മുതൽ സോവിയറ്റ് നാടിന്റെ ഭാഗങ്ങളായിരുന്ന യുക്കറയിൻ,ബെലാറസ്, റഷ്യൻ ഫെഡറേഷൻ, അർമേനിയാ, അസർ ബൈജാൻ, കസ്സാക്സ്താൻ, ക്യാർ ഗിസ്താൻ, മോള്ഡോവാ , ടർക് മെനിസ്താൻ , ടാജി കിസ്താൻ, ഉസ് ബക്കിസ്താൻ എന്നീ ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ ഓരോ രാജ്യങ്ങളായി മാറിക്കൊണ്ട് ചരിത്രത്തിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചു. പൊതുവായ ഒരു കോമണ്‍ വെൽത്തിലെ സ്വതന്ത്ര രാഷ്ട്രങ്ങളായി ഒന്നിച്ചു പ്രവർത്തിക്കുമെന്നും പുതിയതായി ഉദയം ചെയ്ത ഈ രാഷ്ട്രങ്ങൾ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ബ്രഹത്തായ സോവിയറ്റ് നാട് തകർന്നത് ആറു വർഷത്തോളം ഭരിച്ച ഗോർബചോവിന്റെ പരിവർത്തനാത്മകമായ നവീകരണ പരിഷ്ക്കാരങ്ങൾക്കു ‌ ശേഷമായിരുന്നു. നിരാശനായ ഗോർബചോവ് സോവിയറ്റ് നാടിന്റെ ഭരണാധികാരിയെന്ന നിലയിൽ അധികാരമൊഴിയുകയും ചെയ്തു. സോവിയറ്റ് നാടിന്റെ പതനം സമാധാനപരവും ഭീകരവും രക്തപങ്കിലവും ചരിത്രത്തിലെ ഒരു യുഗത്തിന്റെ അവസാനവുമായിരുന്നു.

ഗോർബചൊവിനു ശേഷം ബോറീസ് യെൽസിൻ 1991 മുതൽ 1999 വരെ റഷ്യയുടെ പ്രസിഡണ്ടായിരുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റു പാർട്ടിയിൽ പ്രവർത്തിച്ചെങ്കിലും ക്രമേണ അദ്ദേഹം ജനാധിപത്യത്തിലും സ്വതന്ത്രമായ മാർക്കറ്റ് ധനതത്ത്വ ശാസ്ത്രത്തിലും വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ തകർച്ചയിൽ അദ്ദേഹവും സാക്ഷിയായിരുന്നു. രണ്ടു പ്രാവിശ്യം അദ്ദേഹത്തെ പ്രസിഡണ്ടായി തെരഞ്ഞെടുത്തു. റഷ്യാ സോവിയറ്റ് യൂണിയനിൽ ഉൾപ്പെട്ട കാലത്തായിരുന്നു ആദ്യം പ്രസിഡണ്ടായി തെരഞ്ഞെടുത്തത്. സ്വതന്ത്രമായ ഒരു സമൂഹവും ധനതത്ത്വ ശാസ്ത്രവുമാണ് ലക്ഷ്യമിട്ടിരുന്നതെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭരണകാലഘട്ടത്തിൽ രാജ്യത്തിന്‌ ഗുരുതരമായ സാമ്പത്തിക ക്ലേശങ്ങൾ നേരിടേണ്ടി വന്നു. അഴിമതികളും കുറ്റകൃത്യങ്ങളും രാജ്യം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ചെച്ചന്യാ റിപ്പബ്ലിക്ക് രക്തചോരിച്ചിലൂടെ ഒരു ഭീകര യുദ്ധത്തിനുശേഷം പിരിഞ്ഞതു ലോക കാര്യങ്ങളിൽ റഷ്യയുടെ സ്വാധീനം കുറയാൻ കാരണമായി.

1931 ഫെബ്രുവരി ഒന്നാംതിയതി 'ബോറീസ് നികൊലയെവിച് യെൽസിൻ' യൂറാൾ പർവത നിരകളിലുള്ള 'ബുട്കാ'യെന്ന റഷ്യയുടെ ഒരു ചെറു ഗ്രാമത്തിൽ ജനിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിൻറെ മാതാപിതാക്കളടങ്ങിയ കുടുംബത്തെയും മുത്തച്ഛന്മാരെയും സ്റ്റലിന്റെ കാലത്ത് ബലമായി കൂട്ടുകൃഷി സമ്പ്രദായത്തിൽ ഇറക്കിയിരുന്നു. സ്റ്റലിന്റെ ഭീകര ഭരണനാളുകളിൽ അദ്ദേഹത്തിൻറെ പിതാവിനെ അറസ്റ്റു ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. 1937-ൽ യെല്സിനും മാതാപിതാക്കളും 'ബേറെസ്നികി;യെന്ന ഫാക്റ്ററികളുള്ള ഗ്രാമത്തിൽ താമസമാക്കി. ഗുലാഗ് ജയിലിൽ നിന്നും വിമുക്തനായ അദ്ദേഹത്തിൻറെ പിതാവ് അവിടെ തൊഴിലാളിയായി ജോലി തുടങ്ങി. എന്നും അധികാരത്തെയും ഭരണകൂടത്തെയും എതിർത്തിരുന്ന യെൽസിൻ യുവാവായിരുന്നപ്പോൾ തോക്കുമായി കളിച്ച് തന്റെ രണ്ടു കൈവിരലുകൾ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. അദ്ദേഹം ബേറെ സ്നികിയിൽ നിന്ന് താമസം മാറ്റുകയും 1949-ൽ 'യെകാറ്റെറിൻ ബർഗി'ലുള്ള പോളിറ്റെക്കനിക്ക് കോളേജിൽ ചേരുകയും ചെയ്തു. അവിടെനിന്ന് സിവിൽ എഞ്ചിനീയറിങ്ങിൽ പ്രായോഗിക പരിശീലനം നേടി. നല്ല ഒരു വോളിബാൾ കളിക്കാരനായിരുന്നു. പഠിക്കുന്ന കാലങ്ങളിൽ അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭാവിവധു 'നൈനാ ലോസിഫോവ്ന ജിരീനാ;യെ കണ്ടുമുട്ടി വിവാഹിതനായി. യെൽസിൻ നൈനാ ദമ്പതികൾക്ക് രണ്ടു പെണ്മക്കളും ജനിച്ചു.

സിവിൽ എഞ്ചിനീയറായി 'യെൽസിൻ' ബിരുദമെടുത്ത ശേഷം കെട്ടിട നിർമ്മാണ പദ്ധതികളുടെ മേല്നോട്ടമായി ജോലി തുടങ്ങി. 1961-ൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിൽ ചേർന്ന് രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചു. പാർട്ടിയിലെ സുപ്രധാനമായ നേതൃസ്ഥാനം വഹിക്കവേ മോസ്ക്കൊയില്നിന്നു സോവിയറ്റ് നേതാവായ ഗോർബചോവ് അദ്ദേഹത്തെ കാണണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ടു. സർക്കാർ വക ചില ചുമതലകളും എല്പ്പിച്ചു. താമസിയാതെ പാർട്ടിയിലെ സുപ്രധാന തീരുമാനങ്ങളെടുക്കുന്ന നേതാവായും വളർന്നു. അഴിമതിയ്ക്കെതിരെ എന്നും സന്ധിയില്ലാ സമരം അദ്ദേഹം നയിക്കുമായിരുന്നു.

1989-ൽ പുതിയതായി രൂപികരിച്ച പാർലിമെൻറ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ യെൽസിൻ വമ്പിച്ച ഭൂരിപക്ഷത്തോടെ വിജയിയായി. പിറ്റേ വർഷവും അദ്ദേഹം അതേ സ്ഥാനത്ത് തിരഞ്ഞെടുക്കുകയും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിൽ നിന്ന് വിട പറയുകയും ചെയ്തു. ഗോർബചോവു രാജിവെക്കാനുള്ള പ്രക്ഷോപണങ്ങളും ആരംഭിച്ചു. പട്ടാളത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ ഗോർബചോവിനെ താഴെയിറക്കാൻ ചില യാഥാസ്ഥിതികരുടെ ശ്രമങ്ങളെ യെൽസ്സിൻ തടഞ്ഞതു കാരണം അവരുടെ ശ്രമം വിജയകരമായില്ല. പതിനഞ്ചു സ്റ്റേറ്റുകൾ സോവിയറ്റ് യൂണിയനിൽ നിന്ന് പിരിഞ്ഞു പോയ ശേഷം ഗോർബ ചോവ് 1991 ഡിസംബർ ഇരുപത്തിയഞ്ചാം തിയതി രാജി വെച്ചു. ആറു ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം സോവിയറ്റ് യൂണിയനെ പിരിച്ചു വിടുകയും ചെയ്തു. പകരം യുക്കറയിനും ബലാറസും ഉൾപ്പെട്ട കോമണ്‍ വെൽത്ത് സ്വതന്ത്ര രാഷ്ട്രം യെല്സിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു.

സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ നാമാവശേഷമായ ശേഷം യെൽസിൻ ഭരണകൂടം മുതലാളിത്ത രാജ്യങ്ങളെപ്പോലെ സ്വതന്ത്രമായ മാർക്കറ്റിംഗ് മത്സരങ്ങൾക്കായി വിലനിയന്ത്രണം എടുത്തു കളഞ്ഞു. സ്റ്റേറ്റിന്റെ അധീനതയിലുണ്ടായിരുന്ന പല കുത്തക സ്ഥാപനങ്ങളും സ്വകാര്യവൽക്കരിച്ച് വ്യക്തികളുടെയും കമ്പനികളുടെയും മേല്നോട്ടത്തിലാക്കി. സ്വന്തമായി വ്യക്തികൾക്കും സ്വത്തുക്കൾ സമ്പാദിക്കാമെന്ന നിയമമായി. സ്റ്റോക്ക് എക്സ്ചേഞ്ചുകളും ഉപഭോക്ത വിഭവങ്ങളുടെ മാർക്കറ്റിങ്ങും സ്വകാര്യബാങ്കുകളും നിലവിൽ വന്നു. ഈ പുതിയ ഭരണപരിഷ്ക്കാരങ്ങൾ ഏതാനും പേരെ ധനികരാക്കിയെങ്കിലും അനേക റഷ്യാക്കാർ ദാരിദ്ര്യത്തിൽ തന്നെ കഴിയേണ്ടി വന്നു. വിലപ്പെരുപ്പവും സാധാരണക്കാർക്ക് താങ്ങാൻ കഴിയാതെ ദൈനംദിന ചെലവുകളും ജീവിത നിലവാരവും വർദ്ധിച്ചു. വൻശക്തിയായിരുന്ന റഷ്യൻ രാഷ്ട്രം അഴിമതികൾകൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. വ്യവസായിക ഉത്പന്നങ്ങൾ കുറയുകയും രാജ്യമെവിടെയും അരാജകത്തമാവുകയും ചെയ്തു. ജനം നിലവിലുള്ള നിയമങ്ങളെ അനുസരിക്കാതെയുമായി.

പ്രസിഡന്റെന്ന നിലയിൽ യെൽസിൻ തന്റെ മുൻഗാമികളുടെ നയങ്ങൾക്ക് വ്യത്യസ്തമായി പത്രങ്ങൾക്ക് പൂർണ്ണമായി സർക്കാരിനെ വിമർശിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്തു. രാജ്യത്തുറങ്ങി കിടന്നിരുന്ന പാശ്ചാത്യ സംസ്ക്കാരം പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. ന്യൂക്ലീയറായുധങ്ങളിൽ കുറവ് വരുത്താൻ സമ്മതിച്ചു. കിഴക്കേ യൂറോപ്പിലും സോവിയറ്റ് നാടിന്റെ ഭാഗങ്ങളിലുമുള്ള റഷ്യയുടെ പട്ടാളക്കാരെ പിൻവലിക്കാനും തീരുമാനിച്ചു. ഇതിനിടയിൽ യെല്സിനെ അധികാരത്തിൽനിന്നു നീക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടന്നെങ്കിലും അത്തരം ഉദ്യമങ്ങൾ പരാജയപ്പെടുകയാണുണ്ടായത്. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഭൂരിപക്ഷമുള്ള പാർലമെന്റ് പിരിച്ചുവിട്ടു കൊണ്ട് അദ്ദേഹം 1993 സെപ്റ്റംബറിൽ പുതിയ നിയമസാമാജികർക്കായി തെരഞ്ഞെടുപ്പു നടത്തി. പിറ്റേ വർഷം സോവിയറ്റ് നാടിൽ നിന്നും പിരിഞ്ഞുപോയ ചെച്ചന്യായിൽ പട്ടാളത്തെ അയച്ചു. അവിടെ നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ എണ്‍പതിനായിരം പൌരജനങ്ങൾ മരിച്ചു. 1996 ആഗസ്റ്റിൽ യുദ്ധം അവസാനിച്ചെങ്കിലും 1999-ൽ വീണ്ടും പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായി പട്ടാള ടാങ്കുകൾ ഉരുളാൻ തുടങ്ങി. ഒരു പതിറ്റാണ്ടോളം യുദ്ധം തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

1995 കളിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആരോഗ്യ നിലവാരം മോശമാവാൻ തുടങ്ങി. അമിതമായ ലഹരിയുപയോഗം ആരോഗ്യ ഹാനിയ്ക്ക് കാരണമായിരുന്നു. എങ്കിലും 1996-ൽ വീണ്ടും പ്രസിഡണ്ടായി മത്സരിച്ചു ജയിച്ചു. അതിനു ശേഷം അദ്ദേഹത്തിന് ഗുരുതരമായ ഒരു ബയിപാസ് സർജറി വേണ്ടി വന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭരണ കാലാവധി അവസാനിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് അധികാരത്തിൽ നിന്നും നീക്കം ചെയ്യാൻ മറ്റൊരു ശ്രമം കൂടിയുണ്ടായെങ്കിലും പുറത്താക്കൽ നടപടികൾ വിജയിച്ചില്ല. 1998-ൽ റഷ്യയുടെ നാണയമായ റൂബിൾ ആഗോള മാർക്കറ്റിൽ വിലയിടിഞ്ഞു. എങ്കിലും ഓയിൽ വില കൂടിയതുകൊണ്ട് സാമ്പത്തിക നില മെച്ചപ്പെടുത്താൻ സാധിച്ചു.

1999 ഡിസംബർ മുപ്പത്തിയൊന്നാം തിയതി യെൽസിൻ ഭരണത്തിൽ നിന്നും രാജി വെയ്ക്കുന്നുവെന്ന് പ്രഖ്യാപനം നടത്തി. കഴിഞ്ഞ കാല തെറ്റുകൾക്ക് മാപ്പ് നല്കാനും റഷ്യൻ ജനതയോട് അദ്ദേഹം അഭ്യർദ്ധിച്ചു. അതിനു ശേഷം വ്ലാഡിമിൻ പുട്ടിന് ഭരണാധികാരിയായി അധികാരം കൈമാറി. 2007 ഏപ്രിൽ ഇരുപത്തി മൂന്നാം തിയതി യെൽസിൻ മരിച്ചു.

വ്ലാഡിമിർ പുട്ടിൻ യെല്സിന്റെ പിൻഗാമിയായി ഭരണമേറ്റെടുത്തു. 2005 ഏപ്രിലിൽ ഇസ്രായിലെ പ്രധാന മന്ത്രി 'ഏരിയൽ ഷാരോനുമായി' ചർച്ചകൾ നടത്താൻ അദ്ദേഹം ഇസ്രായേൽ സന്ദർശിച്ചു. ക്രംലിനിൽ നിന്നു ഒരു നേതാവ് ഔദ്യോഗികമായി ഇസ്രായേൽ സന്ദർശിക്കുന്നതു ചരിത്രത്തിൽ ആദ്യമായിരുന്നു. സിറിയൻ യുദ്ധത്തിൽ റഷ്യയുടെ ഇടപെടലിനെ അമേരിക്കാ എതിർത്തിട്ടുണ്ട്. യുദ്ധത്തിന്റെ പേര് സിറിയൻ യുദ്ധമെന്നാണെങ്കിലും ആഗോള യുദ്ധമെന്ന പ്രതീതി തോന്നിപ്പിക്കത്തക്കവണ്ണം ലോകത്തിലെ അനേക രാജ്യങ്ങൾ ഭീകരർക്കെതിരെ പടയൊരുക്കി കഴിഞ്ഞു. യുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതിയിൽ ആയിരക്കണക്കിന് അഭയാർത്ഥികൾ പടിഞ്ഞാറൻ രാജ്യങ്ങളിലേയ്ക്ക് പ്രവഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് ലോകമിന്ന് കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. രാജ്യങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയ ലക്ഷ്യങ്ങൾ പശ്ചിമയേഷ്യയെ ചോരക്കളമാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഭീകരരുടെ വളർച്ചയല്ലാതെ ഭീകരർക്കെതിരായുള്ള യുദ്ധങ്ങളെല്ലാം തന്നെ പരാജയപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അടുത്തൊരു ശീത യുദ്ധത്തിന് തങ്ങളില്ലെന്ന് ഒബാമ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. ആയുധ കച്ചവടം കൊണ്ട് സാമ്പത്തിക ശക്തിയാവാൻ കഴിയില്ലെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ് അമേരിയ്ക്കയ്ക്കും പാശ്ചാത്യ രാഷ്ട്രങ്ങൾക്കും ബോദ്ധ്യപ്പെട്ടിരിക്കണം. ലോകം ചുട്ടു പഴുക്കുന്നതും ചോരക്കളമാകുന്നതും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹവും കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നാണ് പുടിന്റെ വാദം.
(തുടരും)